امام جواد(علیه السلام) و بشارتهای مهدوی

به دلیل نزدیکى دوران زندگى حضرت جوادالائمه علیه السلام با ولادت امام مهدى علیه السلام حکمت خداوند اقتضا مى کرد که نویدها و بشارتهاى آن بزرگوار از امام مهدى علیه السلام فراوان باشد، چرا که عصر آن گرامى با میلاد محبوب دلها چیزى حدود ۵۰ سال بیشتر فاصله نداشت . و نیز انتظار مى رفت که نویدها در مورد نزدیک شدن میلاد پیشوایى که قرآن و پیامبر و امامان نور علیهم السلام از آن بشارت داده بودند، بمنظور آگاهى غفلت زدگان ، قوت قلب و آرامش خاطر مؤ منان ، در گسترده ترین شکل ممکن صورت گیرد اما دست فریب و خیانت رژیم عباسى حضرت جواد علیه السلام را در بهاران جوانى و طراوت و شکوفایى زندگى در حالى که هنوز ۲۵ سال از عمر گرانمایه اش نگذشته بود، بوسیله سم خیانت به شهادت رساند و مانع از این بشارتها و نویدها در مورد حضرت مهدى علیه السلام شد.

امام جواد علیه السلام با سه تن از طاغوتهاى ((بنى عباس )) معاصر بود که هر کدام از آنها نسبت به وجود گرانمایه آن حضرت قلبى مملو از کینه و خشم داشتند و هر لحظه او را در فشار و تنگناى بیشترى قرار مى دادند و براى بدنام ساختن نام نیکو و بلند آوازه اش و به منظور خاموش ساختن نور وجودش ، توطئه ها مى چیدند و نقشه ها مى کشیدند، اما با وجود آن موانع و مشکلات که بر سر راه امام جواد علیه السلام بود باز هم کتابهاى حدیثى و مجموعه هاى روایى ما، از روایات و نویدهاى رسیده از آن حضرت در مورد وجود گرانمایه امام عصر علیه السلام تهى نیست .برای نمونه به یک روایت از آن امام همام ، بسنده میکنیم:
از حضرت عبدالعظیم حسنى آورده اند که :
به امام جواد علیه السلام گفتم :
«سرورم ! من امیدوارم شما قائم آل محمد  باشید همان اصلاحگر بزرگى که زمین را لبریز از عدالت و دادگرى خواهد ساخت همانگونه که در آستانه ظهورش از ستم و بیداد لبریز است .»
آن حضرت فرمود:
«ما منا الا و هو قائم باءمر الله و هاد الى دین الله و لکن القائم الذى یطهر الله (عزوجل ) به الارض من اهل الکفر و الجحود و یملاها عدلا و قسطا، هو الذى تخفى عن الناس ولادته ، و یغیب عنهم شخصه و یحرم علیهم تسمته .
وهو سمى رسول الله و کنیه و هو الذى تطوى له ارض و یذل له کل صعب …»(۱)
یعنى : ابوالقاسم ! همه ما قیام کننده به امر خدا و هدایتگر بسوى دین و آیین راستین او هستیم . اما آن قائمى که خداوند بدست او زمین را از کفر و شرک و ستم و بیداد پاک و آنگاه از عدل و داد لبریز مى سازد، کسى است که ولادتش از مردم پوشیده مى ماند و وجود گرانمایه اش غایب مى گردد و آوردن نام مقدسش به صراحت تحریم مى شود.
او همنام و هم کنیه با پیامبر خداست و کسى است که زمین براى او در هم پیچیده مى شود و هر سختى و مشکلى برایش سهل و آسان مى گردد… .(۲)

پ ن:
۱)اثـبـات الهـداه ، ج ۳، ص ۴۹۸، ح ۲۷۲ بـه نـقـل از ثـواب الاعـمـال و ص ۵۲۰، ح ۳۹۱ بـه نقل از برقى ، المحاسن ،
۲)برگرفته از آثار آیه الله سید محمد کاظم قزوینی