رجعت امام حسین علیه السلام

امام حسین علیه السلام در کربلا هنگام تقابل دو گروه هاشمی و اموی، برای تسلی و دلجویی اصحاب خود به نقل از جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله رجعت را مطرح فرمودند و آنان را به رجعت خود و اصحاب و دشمنان بشارت دادند.
حضرت سیدالشهداء که درود خداوند بر او و اصحاب با وفایش باد در شب عاشورا فرمودند: « فابشروا (بالجنه) فوالله لئن قتلونا فانّا نرد علی نبیّنا ثمّ نمکث ما شاء الله تعالی، فاکون اوّل من ینشقّ الارض عنه، فاخرج خرجه یوافق ذلک خرجه امیرالمومنین و قیام قآئمنا…؛(۱)
بشارت باد شما را به بهشت، به خدا قسم اگر این ها ما را به شهادت برسانند پس همانا بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد و مهمان می شویم، پس هر مقدار که خدا بخواهد توقف نموده، سپس اولین کسی که زمین بر او شکافته می شود من هستم و خروج من همزمان است با خروج امیرالمومنین و قیام قائم ما حضرت مهدی علیه السلام.»
در این روایت امام علیه السلام خودش را اولین رجعت کننده معرفی می کنند که با خروج امیر المومنین علیه السلام و قیام حضرت حجت روحی فداک همزمان واقع می شود.
باز در روایتی دارد که وظیفه ی تطهیر زمین به عهده ی آن حضرت گذاشته می شود و آن قدر عمر طولانی می کنند که ابروانش روی چشمش می افتد.(۲)
۱.بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۶۲.
۲.همان، ص ۶۴.