نغمه(برگی از شمس گلرخان)

مهدیا بس زفراقــــــــــت همه شب سوخته ام
چهره فریاد کنـــــد مهـــر تـــــو آموخــــته ام

روزو شب کی شودم خوش که غمت یارمن است
یار من شو کــــــــه بگویم زچـــــه افروخته ام

صــــــــــبر ایوب ندارم مــــــــــه تابان باز آی
تا که ریزم بـــــــــه رهت هر چه که اندوخته ام

شاه خوبـــــــان بنما جلوه که جان در تــاب است
تا بینی کـــه به یک جــــــــــــلوه چه بفروخته ام

خواب غفلت برو از ما گله بســـــــــــــــیار مکن
تــــو ندانی که مــــن اکنون به چـــه دل دوخته ام

خوش رضــــــا گفت زهجران رخــــت،نغمه ی دل
داد و بیــــــــداد از این نغـــــــــــمه که آموخته ام

برگزیده ازمجموعه غزلیات شمس گلرخان

رضا بیگی محمد آبادی