شعر مهدوی “ساقی عالم”

دوش از ســاقی عالم خــبری می دادند
گریه ها شد که دعــا را اثری می دادند

اندراین بحر پرازموج که بی پایان است
غرق دریــای غمش را گهری می دادند

گریه چون شمع بباید که بسوزدخودرا
ورنه هر اشک روان را قمری می دادند

سالها ره به خرابات نمی شد مــــارا
لطف شه بود که ما را ظفری می دادند

ساغر از می به سلوک است الا یا ساقی
می فرو ریز که می را سحری می دادند

اشک غماز اگر جلوت خـــلوت می برد
خود فروش است که اوراسپری می دادند

عاشقی را دگر اینجا نبود خوش منزل
روم آنجا که مرا خوش سفری می دادند

گر حکایت زغمت ساقی مستان را شد
آه ما بخش که جان را حذری می دادند

وقت آن شد که رضــا را مددی باید کرد
بی مــدد کی چمنی را ثمــری می دادند

برگزیده ازمجموعه غزلیات شمس گلرخان
شاعر:محمد رضا بیگی محمد آبادی