«رواج حکمت در بین مردم»تکامل اخلاق در عصر ظهور۶۲

«رواج حکمت در بین مردم»تکامل اخلاق در عصر ظهور۶۲
انسانها برای گوشه محدودی از این دنیای فانی چه خونها که نریخته و نمی ریزند. بزرگترین جنایت های بشری در طول تاریخ، مربوط به همین منازعاتی است که در خصوص گوشه محدودی از دنیا ـ نظیر بخشی از یک سرزمین و یا مقداری ثروت و … ـ شکل گرفته است.

در نگاه قرآن کریم دنیا و تمام دارائی های آن «متاعی اندک»[۱] است که طبیعتا نزاع بر سر آن عاقلانه نیست. حال همین قرآن که تمام دنیا و آنچه در آن است را قلیل می شمارد «حکمت» را «خیر کثیر» محسوب می کند! مقایسه این دو (حکمت که کثیر است و دنیا که قلیل است) به راحتی اهمیت «حکمت» را نمایان می سازد.

حکمت به معنای «انجام کار محکم» است و دارنده آن به افعال لغو و بیهوده تن نمی دهد بلکه هر چه می کند دارای پشتوانه است و از سرچشمه حکمت نشات گرفته است. فزونی کارهای بیهوده در زمانه ما دلیل روشنی بر «نبود حکمت» در این زمانه است اما در عصر ظهور این خیر کثیر به برکت حضرت ولی عصر (عج) بین مردم رایج می گردد چرا که در روایت وارد شده است آن وجود نازنین بدون استثناء نمودن بخشی از مردم «به همه مردم، حکمت می آموزد»^[۲]و این خیر کثیر را بین ایشان منتشر می کند.

[۱] نساء: ۷۷.

[۲] الغیبه (نعمانی)، ص ۲۳۸، ح ۳۰.