۶۶. ادعای میرزا حسینعلی نوری ۲
حسینعلی نوری پس از ادعای موعود بودن و من یظهره الله بودن شریعت جدیدی آورد و بدین سان خود را در رتبه انبیاء و رسولان نیز قرار داد. او کتاب اقدس را در تبیین شریعتش نگاشت که بهائیان آن را «مُهیمن بر جمیع کتب» و «ناسخ جمیع صحائف» و «مرجع تمام احکام و اوامر و نواهی» می شمارند. (مکاتیب عبدالبهاء، ج۱، ص۳۴۳ و اسرار الآثار خصوصی، ج۱، ص۱۶۱) بابی هایی که از قبول ادعای او امتناع کردند، یکی از انتقاداتشان همین شریعت آوری او بود، از این رو که به اعتقاد آنان، نسخ بیان – کتابی که متضمن شریعت باب است – نمی‌توانست در فاصله زمانی بسیار کوتاه روی دهد (تنبیه النائمین، ج۱، ص۴۶ـ۴۷) به ویژه آن‌که در برخی آثار بهائی گفته شده که تفاوت بیان با اقدس، همانند تفاوت «کعبه با سومنات» است (کشف الغطاء عن حیل الاعداء، ج۱، ص۱۶۶) و احکام این دو آیین هیچ مشابهتی با یکدیگر ندارند؛ برای نمونه در عصر بیان، یعنی چند سال قبل از ادعای میرزا حسینعلی، بابی ها باید به «ضرب اعناق و حرق کتب و اوراق و هدم بِقاع و قتل عامِ اِلاّ مَن آمن و صدَّق» دست می‌یازیدند و در عصر بهاءالله اساس دین جدید «رأفت کبری و رحمت عظمی و الفت با جمیع ملل و…» بود. (مکاتیب عبدالبهاء، ج۲، ص۲۶۶)
با این همه، میرزا حسینعلی در برخی جاها منکر «نسخ بیان» شد و بر برخی مخالفانش که به او «نسبت داده‌اند که احکام بیان را نسخ نموده» نفرین کرد. (اقتدارات، ج۱، ص۱۰۳)
نظرات بسته شده است.