ارتباط آیه مَّنْ یُجِیب با امام زمان(علیه السلام)
جملۀ “أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوء” در قرآن سورۀ نمل آیۀ ۶۲ آمده است که می فرماید:ای کسى که دعاى مضطرّ را اجابت مى کند و گرفتارى را برطرف مى سازد.
توضیح اینکه از امام صادق و امام باقر (ع) نقل شده در تفسیر این آیۀ شریفه فرمودند: آن خدائى که مضطرّ را اجابت می نماید؛ یعنى آن کس که از شدت گرفتارى و مشکلات به خدا پناهنده شده و آن چه که انسان را ناراحت می کند برطرف می فرماید.[۱]
جالب این که در بعضى از روایات این آیه تفسیر به قیام حضرت مهدى (ع) شده است.
در روایتى از امام باقر (ع) مى خوانیم که فرمود: “به خدا سوگند گویا من مهدى (ع) را مى بینم که پشت به حجرالاسود زده و خدا را به حق خود مى خواند سپس فرمود: به خدا سوگند مضطرّ در کتاب اللَّه در آیۀ “أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ …” او است”.
در حدیث دیگرى از امام صادق (ع) چنین آمده: ” این آیه در مورد مهدى از آل محمد (ع) نازل شده، به خدا سوگند مضطرّ او است، هنگامى که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا مى آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر مى دارد دعاى او را اجابت مىکند، ناراحتى ها را بر طرف مى سازد، و او را خلیفه روى زمین قرار مى دهد”[۲].
البته بدیهی است که منظور از این تفسیر، منحصر ساختن مفهوم آیه به وجود مبارک مهدى (ع) نیست، بلکه آیه مفهوم گستردهاى دارد که یکى از مصداق هاى روشن آن وجود مهدى (ع) است، در آن زمان که همه جا را فساد گرفته باشد، درها بسته شده، کارد به استخوان رسیده و بشریت در بن بست سختى قرار گرفته، حالت اضطرار در کل عالم نمایان است در آن هنگام در مقدس ترین نقطه روى زمین دست به دعا برمىدارد و تقاضاى کشف سوء مىکند و خداوند این دعا را سرآغاز انقلاب مقدس جهانى او قرار مىدهد و به مصداق وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ[۳] او و یارانش را خلفاى روى زمین قرار می دهد.[۴]
پی نوشتها:
[۱] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار ، ج ۶۸، ص ۱۱۸، مؤسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ هـ ق.
[۲] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۴۸.
[۳] نمل، ۶۲.
[۴] مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۵۲۰ – ۵۲۲، ناشر: دار الکتب الإسلامیه، چاپ تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ ش.
برگرفته از اسلام کوئیست