فقر زدائی در دولت مهدوی

فقر یکی از مسائلی است که یک جامعه را به انحطاط می کشاند و باعث بروز مشکلات فراوان می شود. از جمله آثار فقر در جامعه بروز ناامنی در آن جامعه می باشد. در طول تاریخ شواهد فراوانی وجود دارد که فقر و نیازمندی، باعث دزدی و خونریزی و ذلت و خود فروشی و چندین مسایل انحرافی دیگر می شود.
در آموزه های دینی علت اینکه بسیار بر اهمیت انفاق تاکید شده شاید از همین باب باشد. با انفاق و دستگیری از فقرا می توان بسیاری از آثار شومی که در اثر فقر نمایان می شود برطرف کرد. امیرالمومنین(ع) فقر و نداری را مرگ سرخ و بزرگ می شمارد.
از این رو یکی از برنامه های اولیه حضرت حجت(عج) رفع سریع نیاز فقرا و ریشه کن کردن فقر از جامعه می باشد. با مراجعه به روایات می توان برنامه فقر زدائی در دولت کریمه حضرت را این چنین ترسیم کرد؛ در مدینۀ فاضله ی که به دست مبارک حضرت قائم(عج) شکل می گیرد، مردم در بی نیازی مطلق زندگی می کنند بطوریکه صاحبان وجوهات و صدقات(زکات) ،زکات خود را به نیازمندان شیعه ارایه می دهند و آن ها نمی پذیرند. پس آن ها را در کیسه می ریزند و بر دَر خانه های ایشان می چرخند، اما آن ها می گویند: ما نیازی به زکات شما نداریم.(۱)
امام حسین(ع) می فرمایند: احسان و انفاق کنید، سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، روزی فرا می رسد که دیگر برای انفاق یک درهم و یا یک دینار محلی(مستحقی) پیدا نشود.(۲)
۱. معجم الاحادیث الامام المهدی، ج ۳، ص ۳۲۴.
۲.عقدالدّرر، ص ۱۷۱.