شیعیان در عصر ظهور

عصر ظهور
در طول تاریخ شیعیان همواره در اقلیت بودند لذا به طور دایم زیر شکنجه و ظلم های فراوان از سوی دولت های گوناگون و خلفای جور قرار می گرفتند و همیشه مورد هجوم و غارت زندگی خود را سپری می کردند و کمتر می شده است که یک قدرتی پیدا کرده و یک حکومت کوچکی تشکیل داده باشند. اما با آشکار شدن نور از پس ابرها، حال و وضع شیعیان دگرگون می شود.
امام صادق(ع) می فرمایند: در دولت قائم شیعیان ما، بزرگان و زمامداران زمین خواهند بود و به هر یک از آنان قدرت چهل مرد داده خواهد شد.(۱)
در عصر مهدوی دیگر دشمن جرأت جسارت و بی احترامی به شیعیان را ندارد و خداوند همواره ترس را از قلب شیعیان می زداید و در قلب دشمنان جای می دهد.
امام صادق(ع) می فرمایند: خداوند ترس را از قلوب شیعیان ما زدوده و در قلوب دشمنان ما جای خواهد داد. هر یک از آنان از نیزه بُرنده تر و از شیر جسورتر خواهد گردید، چنان که دشمنش را با نیزه بر زمین افکنده و با شمشیرش او را خواهد زد و در زیر پاهایش لگدمال خواهد کرد.(۲)
امام باقر (ع) فرمودند: خداوند بر شیعیان، چنان وسعت و برکت و رفاه و امکاناتی ارزانی می دارد که اگر حقیقت سعادت و نیک بختی را نمی فهمیدند و به ارزش های اخلاقی آراسته نبودند، مست امکانات می شدند و به طغیان و تجاوز سر بر می داشتند، اما آنان بدلیل رشد فکری و تکامل عقلی، خدای را سپاس می گذارند و به وظایف خویش در نهایت جدیت عمل می کنند.(۳)
۱.بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۲.
۲. همان
۳.همان، ص ۳۴۵.