سر درس مهدویت ۱۰۰ (ملاقات با امام زمان ۵)
از برخی روایات استفاده میشود که حضرت مهدی علیه السلام یا دیده نمیشوند و یا در صورت دیده شدن کسی او را نمیشناسد. در روایتی از امام رضا علیه السلام میخوانیم که فرمود: «جسم او مشاهده نمیشود.» (کمال الدین، ص ۳۷۰) و نیز از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود: «پنجمین از اولاد هفتمین [امام] شخصش از شما غایب میگردد.» (بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۲) و نیز روایت شده که فرمود: «مردم امامشان را مفقود و گم میکنند، پس او در موسم [حج] حاضر میشود و مردم را میبیند ولی آنان او را مشاهده نمیکنند.» (همان، ص ۱۵۱)
و نیز در خبر محمّد بن عثمان عَمْری میخوانیم که فرمود: «به خدا سوگند! همانا صاحب این امر هر سال در موسم [حج] حاضر میشود، مردم را میبیند و آنان را میشناسد و مردم نیز حضرت علیه السلام را میبینند ولی او را نمیشناسند.» (کمال الدین، ص ۴۴۰)
برخی برای استدلال بر عدم امکان رؤیت در عصر غیبت کبری به روایات فوق استدلال کردهاند اما به نظر می رسد این استدلال تمام نیست زیرا نفی در این گونه روایات نسبت به عموم مردم است و به همین جهت است که واژه «الناس» در غالب آنها تکرار شده است و لذا منافاتی با رؤیت و معرفت برخی از افراد ممتاز ندارد. به دیگر سخن به مقتضای غیبت حضرت – که البته واژه غیبت نیز در برخی از همین روایات به کار رفته است – نباید عموم مردم آنچنان که سایر امامان معصوم را می دیدند و می شناختند امام زمان علیه السلام را ببینند و بشناسند اما در عین حال کاملا ممکن است که برخی از خواص به این شرافت نائل شوند و چنین امری هرگز منافات با غیبت آن حضرت و دیده نشدن و شناخته نشدن حضرت برای عموم مردم ندارد.