وجود مبارک امام زمان (ارواحنا فداه) دو کار می‌کند که یکی مهم است و دیگری أهمّ؛ آن کار مهم، کار اجرای عدل و داد است امام باقر(علیه السلام) فرمود: «وَضَعَ اللَّهُ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ کَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُم‏»(کافی ج۱ص۲۵)
به برکت دست حضرت با ذات اقدس الهی، عقل مردم زیاد می‌شود؛ این به مراتب بالاتر از عدل است! چون جامعه ‌ای عدل‌ مدار است که عقل ‌محور باشد؛ جامعه عقل ‌محور است که عدل را تحمل می‌ کند! نه بیراهه می‌رود و نه راه کسی را می‌ بندد، نه اختلاس می‌کند و نه بی ‌عُرضگی نشان می‌دهد
حضرت کار اهمّش این است که اول جامعه را عاقل می ‌کند، بعد کار مهمّش این است که عدل و داد را در جامعه گسترش می ‌دهد؛ آن روایات را حتماً ملاحظه بفرمایید که چگونه وجود مبارک حضرت دست الهی ایشان به سر مردم کشیده می ‌شود که «فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ کَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُم». جامعۀ عاقل را، می ‌شود به عدل و داد دعوت کرد؛ امّا اگر عاقل نباشند، چطور شما می ‌خواهید عدل پیاده کنید؟ این طرف را ببندید، آن طرف زیرمیز؛ این طرف را ببندید، آن طرف روی میز؛ جامعه عاقل را می ‌شود عادل کرد؛ وگرنه با زور و بگیر و ببند این بسیار مشکل است که انسان بتواند جامعه ‌ای را پُر از عدل و داد کند؛ آن وقت ۳۱۳ تن هم شاگردی مثل امام دارد، این البته می ‌تواند جامعه را اداره کند.
چه قدرتی را ذات اقدس الهی به این ذخیره اوّلین و آخرین داد، خدا می‌داند!
برگرفته از بیانات آیت الله جوادی آملی(حفظه الله)