شرایط اُنس با عالَم غیب و فهم واقعیت ظهور

در مورد موضوع
مهدویت و ظهور امام زمان(عج)نیز موضوع از همین قرار است که اندیشه ها را
مخاطب خود قرار داده و بحث ظهورِ باطنی ترین بُعد هستی جهت مدیریت جهان در
میان است تا همه ی ابعاد بشر به سوی کمال خود هدایت شوند. 

اگر ۳۱۳ نفر
انسان پیدا بشوند که به واقع منطقشان را بتوانند با امام معصوم تطبیق بدهند
و امام را بفهمند، امام ظهور میکند. اگر روحِ زمانه، توان فهم جایگاه حضرت
ولیّ الله را داشته باشد و بتواند نظر به ابعاد غیبی عالم بکند، حضرت ظهور
میکنند.

ظهور امام
مشروط به فهم و درک مقام امام است که در موطن غیب مستقر میباشد. وقتی
اندیشه ها طوری رشد کرد که آن حقیقتِ غیبی زمینه ی ظهور پیدا کرد همهی عالم
تسلیم اراده ی او هستند، همانطور که دست من تسلیم ارادهی نفس ناطقه ی من
میباشد. در این شرایط کم و زیادبودن افراد ملاک نیست، عمده چنین ظهوری است
که همه ی تاریخ منتظر آن بوده و در زمان پیامبر خدا(ص) و ائمه(ع) نیز محقق
نشد. آن شرایط، عالیترین شرایط برای زمین و زندگی زمینی است. دیگر این
سؤالات که چند سال حضرت بعد از ظهور زنده اند؟ سؤالی نیست که اندیشه را
بپروراند.
]

مهم این است که بفهمیم از طریق امام زمان(عج)عالم غیب ظهورِ خاصی در این جهان پیدا میکند که منجر به بلوغ همه چیز میشود. فهم چنین شرایطی همین حالا هم ما را در زمره ی حاضران در اردوگاه حضرت قرار میدهد. بعضی از سؤالها، سؤالهای کسی است که میخواهد با قضیه ساده برخورد کند. 

حضرت امیرالمؤمنین(ع)میفرمایند: «لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ ذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّى تَمْشِیَ الْمَرْأَهُ بَیْنَ الْعِرَاقِ وَ الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَیْهَا إِلَّا عَلَى نَبَاتٍ وَ عَلَى رَأْسِهَا زَنْبِیلُهَا لَا یُهَیِّجُهَا سَبُعٌ وَ لَا تَخَافُه‏۱ اگر قائم ظهور کند آسمان بارانش را بباراند و زمین گیاهش را برویاند و کینه و دشمنى از دل بندگان برود و گرگ و میش با هم آشتى کنند تا آنجا که زنى از عراق به شام رود و جز بر روى گیاه گام ننهد و سبدش بر سرش باشد و درنده به او آزار نرساند و از آن نترسد.

این روایت شریف خبر از آن میدهد که مقام عالم، مقام صلح میشود. اما فرهنگ انتظار به مسئلهای بالاتر اشاره دارد که عبارت از شرایط تجلی حقایق غیب در پرتو وجود مقدس حضرت صاحب الامر(عج)است. 

مهم توجه و ارتباط با چنین شرایطی است، همینطور که اگر شما خدا را به واقع شناختید دیگر به مطلوب خود رسیدهاید و معنی نمیدهد بگوئید چند سال باید خدا را بشناسم. وقتی به آن شناخت دست یافتید به مطلوب خود رسیده اید- چه امروز بمیرید، چه صد سال دیگر- در هر حال حق را در منظر خود دارید و حضرت حق همواره برای جان شما ظهور دارد. وقتی در پرتو نور امام معصوم(عج)جهان به بلوغ خود رسید بشریت به مطلوب خود خواهد رسید. دیگر نباید نگران باشد که چند سال در آن شرایط با امام زندگی میکند؛ چون با ظهور ولایت تامّه، عالم از نظر وجودی، غرق نعمت میشود و منتظران وارد چنین عالَمی میگردند. همانطور که با بعثت پیامبر(ص) آنهایی که به دنبال دین بودند نجات پیدا کردند در حالیکه بقیه یا با دینِ تحریفشده یهودیت و مسیحیت زندگی میکردند و یا گرفتار ظلمات بیدینیِ جاهلیت بودند.

اسلام که آمد همه چیز برای آنهایی که به دنبال دین بودند روشن شد، دیگر فرق نمیکرد یک ماه مسلمان باشند و بمیرند یا یک قرن. حضرت صاحب الامر(عج)که ظهور کنند باطنیترین حقیقت غیبی هستی ظهور کرده و بشریت به همه چیز رسیده، در آن حالت بَعد و بَعد مطرح نیست تا سؤال شود پایان آن ماجرا چه موقعی است.

همه در عالَم اُنس با آن نور قرار میگیرند، زمانِ دنیایی و زمان فنا به آخر میرسد و زمان دیگری که زمان بقاء است و بَعد و بَعد در آن مطرح نیست شروع میشود. آن کس که این را بفهمد و منتظر چنین شرایطی باشد عملاً دل خود را به آن عالَم برده و در آن شرایط زندگی میکند و اگر با چنین عالَمی بمیرد همانند کسی است که با حضرت صاحب الامر(عج) زندگی کرده است. عمده مطلب معرفتِ حضوری به آن شرایطی است که حضرت ظهور میکنند و باطنیترین بُعد هستی به صحنه میآید. حال از خود بپرسید آیا امام نازل میشوند در حدّ مردم، یا مردم صعود میکنند در حدّی که منور به تجلی نور امام میگردند؟ 

۱٫ تحف العقول عن آل الرسول، ص ۱۱۵٫