می_خوام_با_تو_باشم ۶

علی و امید، شبانه با یه دنیا استرس و نگرانی راه افتادن. دو سه ساعتی طول کشید تا به بیمارستان رسیدن. زادگاه علی، جایی که تمام خاطرات قشنگ کودکیش اونجا رفتم خورده بود، با طبیعتی چشم نواز و خیره کننده، اونشب در مقابل چشمان مضطرب و پر از غصه علی حرفی باید گفتن نداشت. – حسین حال بابا چطوره؟
– دکترش می گفت خیلی ازش خون رفته، در ضمن شاید پیوند کلیه نیاز باشه، می گفت از همین حالا به فکر باشین و مراحل مقدماتی رو طی کنید.

***
علی مشغول پر کردن فرم های مربوطه به مشخصات بیمار متقاضی کلیه بود که چشمش به بهروز افتاد. – بهروز تو اینجا چیکار می کنی؟؟؟
– من چندساله اینجا مشغول کارم. چی شده علی، فرم رو برا کی پر می کنی؟
– برا باباحیدر. تصادف سختی کرده.
– اگه بخوای تو نوبت بمونی، چه بسا حالاحالاها نوبتت نشه. ولی من می تونم کمکت کنم، خانواده شما خیلی به گردنم حق داره.
– چطوری می تونی کمک کنی؟
– تو فقط اوکی رو بده، نگران بقیه اش نباش! بیا جلوتر بهت بگم.
– نــــــــــه، این کار ناحقه. از تو انتظار نداشتم بهروز. ببخشید گوشیم رو جواب بدم.
***
– آخی، حاج خانم بود. تو که نمی خوای پیشنهادم رو قبول کنی چرا به مادرت قول دادی که هر کاری برا بابات می کنی؟ البته میل خودته من خواستم کمکی کرده باشم.

***
شنیدن صدای گریه و ناله مادر، برای علی خیلی سخت بود. از طرفی پیشنهاد بهروز هم اصلا قابل قبول نبود، پس چاره ای جز صبر و توکل نبود. موقع اذان بود که علی خسته و کوفته وارد نمازخونه بیمارستان شد. صدای بهروز توی گوشش زمزمه می کرد که دائم اون رو ملامت می کرد. نه، خدای من نمی تونم زیر بار چنین کار زشتی برم، مسلما باباحیدر هم راضیه هرچی بشه اما کاری نکنه که خلاف رضای تو باشه. خدایا، می خوام با تو باشم، کمکم کن. بعد از نماز، علی شروع کرد به ذکر گفتن. یکی از کتاب های توی قفسه با جلدی کهربایی به علی چشمک زد. از فهرست ادعیه، علی دعای بعد از هر نماز واجب ماه مبارک رمضان رو انتخاب کرد، همون دعایی که گفته شده تحقق کاملش در زمان ظهور محقق می شه:#اَللّهُمَّ_اَدْخِلْ_عَلی_اَهْلِ_الْقُبُورِ_السُّرُورَ#اللّهُمَّ_اَغْنِ_کُلَّ_فَقیرٍ #اللّهُمَّ_اَشْبِعْ_کُلَّ_جایِعٍ ……#اللّهُمَّ_اشْفِ_کُلَّ_مَریضٍ… به اینجاش که رسید شروع کرد به گریه کردن…

ادامه دارد…