۸۵. ادعای احمد اسماعیل (احمد الحسن) ۱۰
گذشت که یکی دیگر از استدلال های احمد اسماعیل بر حقانیتش، استخاره است. او مدعی است افراد بسیاری در امامت او تردید داشته اند اما با رجوع به قرآن و استخاره از آن آیه ای را ملاحظه نموده اند و تردید ایشان مرتفع شده است. (ر.ک: دجال البصره، ص ۷۱) در مباحث قبل بیان شد که استخاره جایگاهی در تشخیص حق از باطل ندارد اما باید توجه نمود که این جماعت برای اینکه ثابت نمایند که استخاره حجت است به روایت ذیل استناد می نمایند:
علی بن معاذ روایت کرده است: به صفوان بن یحیی گفتم که چگونه به امامت امام رضا علیه السلام اعتقاد پیدا کردی؟ گفت: «نماز خواندم و دعا کردم و استخاره نموده و به امامت ایشان یقین پیدا کردم» (الغیبه للطوسی، ص ۶۱)
با این همه استدلال به عبارت فوق تمام نیست زیرا:
اولا چنانچه گذشت مطلب فوق روایت نیست بلکه گزارش عمل یکی از صحابه است و هیچ فقیهی عمل صحابی را به تنهائی حجت نمی داند.
ثانیا شیخ طوسی که این عبارت را نقل کرده است به جهت سستی و ضعف آن حتی استناد آن را به صحابی مانند صفوان بعید می شمارد. و می نویسد: «چگونه ممکن است با آن مقام علمی و در مساله بزرگی مانند امامت با مخالفین خود از طریق استخاره استدلال نماید؟! مگر اینکه طرف مقابل خود را فردی ابله دانسته باشد.» (همان، ص ۶۲)
ثالثا ممکن است مراد صفوان از استخاره معنای عام آن یعنی «طلب خیر از خداوند» بوده است نه آنچه امروزه به عنوان استخاره معهود است. (ر.ک: بررسی و رد ادعاهای احمد اسماعیل، ص ۱۲۶-۱۳۴)
