1. در درس های پیشین گذشت که مساله «ظهور منجی در آخر الزمان» از ضروریات و مسائل مسلم و قطعی دین اسلام است؛ در این درس برای روشن تر شدن این ادعا به معتبرترین منابع روائی اهل سنت که به این مساله تصریح نموده اند اشاره می نمائیم.
2. می دانیم که معتبرترین کتابهای روائی در نزد اهل سنت «صحاح سته» نام دارند. در این کتب روایات ناظر به حضرت مهدی علیه السلام به چشم می خورند؛ بخاری در صحیح خود (ر.ک: ج۴ ص۲۰۵، کتاب بدء الخلق ، باب نزول عیسى بن مریم و ج ۳۸ ص ۸۶۸، کتاب البیوع ، باب ما ذکر فى الاسواق و …) و مسلم نیز در صحیح خود (ر.ک: صحیح مسلم ، ج۴۸ ص۱۰۸، باب الفتن و اشراط السّاعه و ج۱ ص ۱۳۶ – کتاب الایمان ، باب ۷۱ و …) به برخی از روایات ناظر به موعود اشاره کرده اند. در این میان صاحبان سه کتاب از صحاح سته از «مهدی» علیه السلام بیشتر سخن گفته اند تا جائی که بابی از کتاب خود را به او اختصاص داده اند. (ر.ک: الف. سنن ترمذى ، ج۴ ص ۴۳۸ – کتاب الفتن ، باب ۵۲ ما جاء فى المهدى؛ ب. سنن ابى داود ، ج۴ ص۱۰۶ – کتاب المهدى؛ ج. سنن ابن ماجه ، ج۲ ص۱۳۶۷ – کتاب الفتن ، باب خروج المهدى)
3. در این درس یکی از روایاتی را که ترمذی در صحیح خود نقل نموده است از نظر می گذرانیم؛ روایتی که به قطعی و مسلم بودن ظهور مهدی موعود (علیه السلام) اشاره می کند؛ ترمذی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل می کند که فرمود: «اگر از عمر دنیا بیش از یک روز نمانده باشد خداوند آن روز را طولانى مى کند تا آنکه مردى از اهل بیتم مبعوث شود که اسم او اسم من است؛ او زمین را از قسط و عدل پر مى کند همانگونه که از ظلم و جور پر شده است.» (سنن ترمذى ، ج۴ ص ۴۳۸ – کتاب الفتن ، باب ۵۲ ما جاء فى المهدى، ح ۲۲۳۱)

به روشنی پیدا است که مساله «منجی آخر الزمان» در صحاح سته اهل سنت مساله ای مسلم و ضروری است. در درس های بعدی در خصوص ضروری بودن این مساله در دین مبین اسلام بیشتر سخن خواهیم گفت.