مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس امامت ۲۹ (تعریف جایگاه امامت از منظر قرآن کریم)

 ۳۵-۱

  1. در نکات قبلی به محضر دو آیه از آیات قرآن شرفیاب شدیم و برخی از ویژگی و خصائص امامت عامه را از آنها استفاده نمودیم. هر چند آیات دیگری نیز در قرآن کریم در خصوص «امامت عامه» وجود دارد (مانند: بقره: ۳۰-۳۳، اسراء: ۷۱، سجده: ۲۴ و …) اما در اینجا به آیه ابتلاء و آیه ۷۳ سوره انبیاء – که پیشتر به صورت مفصل در مورد آنها سخن گفته شد – بسنده می کنیم و با جمع بندی پیام این دو آیه می کوشیم تا در این درس به تعریف جامعی از جایگاه امامت برسیم.
  2. به طور کلی و با توجه به دو آیه مذکور می توان امامت را مقامی برتر از مقام نبوت توصیف نمود که دارنده آن از ویژگی های ذیل برخوردار است:

الف. در تمام عمر خویش از انواع ظلم پیراسته است و عدالت را سرلوحه کار خویش قرار داده، همه امور را در جای خویش می نهد.

ب. به سبب وحی تسدیدی که به او می شود به صورت ضروری و البته به پشتوانه شایستگی هایی که در وجود خویشتن داشته است تمامی کارهای شایسته را انجام داده، از انجام هر امری ناپسندی دوری می گزیند.

ج. انتخاب او در این مقام تنها توسط خداوند متعال صورت می پذیرد زیرا غیر از خالق هستی، هیچ کس فردی را که در تمام عمر از انواع زشتی ها به دور است نخواهد شناخت.

د. امام به اذن الهی هادی تکوینی است به گونه ای که تمام افراد بشر تنها از فیض وجود اوست که در مسیر تکامل سیر نموده مراحل سعادت را پشت سر می نهند.

بنابراین در یک کلام امامت مقامی برتر از نبوت است که دارنده آن به سبب وحی تسدیدی از عصمت حد اکثری برخوردار است و علاوه بر این وظیفه هدایت تکوینی افراد بشر را به دوش می کشد.

اینک که توانستیم به تعریف قرآنی امامت برسیم شایسته است که در درس های بعدی به تشریح ضرورت وجود امام نیز بپردازیم.

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.