سر درس امامت ۹۸ (زیارت، سومین نتیجه ولایت تکوینی ۱)
در میراث روائی شیعه تاکید فراوانی بر مساله زیارت قبور معصومان علیهم السلام شده است. این مساله تا حدی واضح و روشن است که نیازی به تفصیل ندارد، در این درس برخی روایات در فضیلت زیارت را از نظر می گذرانیم:
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: «اى على کسى که من را در حال حیات یا پس از مرگ زیارت کند یا به زیارت تو و دو فرزندت در حال حیات و پس از آن آید، من ضامنم که در روز قیامت او را از وحشت ها و سختى هاى آن روز رهانیده تا جایى که از نظر درجه و مقام با من باشد» (وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۳۲۸)
از حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام این گونه نقل شده است: «هریک از امامان معصوم – علیهم السلام – بر گردن دوستان و شیعیان خود پیمان و عهدی دارند و وفای کامل به آن پیمان و ادای نیکوی آن عهد، زیارت مرقدهای مطهر آنان است. پس هر کس از سر میل و رغبت به زیارت و اعتقاد به آن چه آنان گرایش داشتند، به زیارت بشتابد، روز قیامت ائمه ـ علیهم السلام ـ شفیعان او خواهند بود.» (اصول کافی، ج ۴، ص ۵۶۷)
از امام رضا علیه السّلام روایت شده است، که فرمود: «کسى که مرا با دورى خانهام زیارت کند در روز قیامت در سه مورد بسراغ او مىآیم، تا او را از هول و هراسهاى آن موارد نجات بخشم: وقتى که نامههاى اعمال از راست و چپ بپرواز درآیند، و در کنار صراط، و در کنار میزان.» (کامل الزیارات، ص ۳۰۴)
آری بدون شک این فضیلت های فراوانی که در زیارت قبور اهل بیت علیهم السلام نهفته شده است به جهت عظمت و بزرگی صاحبان این قبور است. این روح ملکوتی امام است که به مزار او ارزش داده و آن را محل رفت و آمد ایشان قرار داده است. ناگفته پیداست که «ولایت تکوینی گسترده» امام و اینکه او واسطه فیض الهی بر سر عالمیان است نقش تعیین کننده ای در عظمت این قبور و صاحبان این قبور داشته است. آری آن کس که معتقد به این مرتبه از ولایت تکوینی برای ایشان است بهتر می تواند فضیلت زیارت آن انوار مقدسه را درک نماید.