۷۱. ادعای سید غضنفر وزیری
سید غضنفر وزیری (درگذشت: دی ماه ۱۳۳۴ خورشیدی)، از معروفترین و مخوفترین مدعیان دروغین امامت در تاریخ معاصر ایران بود. وی که به مدت نیم قرن در نواحی مختلف ایران و به ویژه در روستاهای اطراف محلات و نیز در روستای وَن در نزدیکی کاشان ادعای امام زمان بودن داشت، مریدان بسیار به گرد خویش جمع نمود و توسط همین مریدان، مرتکب قتل شمار زیادی از افراد بیگناه گردید.
نمونه‌ای از مشهورترین قتل‌عام‌های انجام شده توسط او، کشتار دست جمعی عده‌ای از مخالفین او در حمام روستای عیسی آباد محلات بود که طی آن شماری از مریدانی که سید غضنفر به گرد خود جمع کرده بود، در سحرگاه یکی از روزهای تابستان ۱۳۱۰ خورشیدی، بنا به دستور سید غضنفر به حمام مخالفین هجوم بردند و دوازده نفر بیگناه را در آنجا کشته و سر بریدند و اجساد آنها را مثله ساختند. آنها بعد از این قتل‌عام، برای اینکه نسل مخالفین را به کلی از میان بردارند، تصمیم گرفتند که اطفال ذکور آنها را نیز از بین ببرند، که اقدام اخیر با دستگیری آنان توسط قوای ژاندارمری، ناکام ماند.
این مدعی امامت در استنطاقات و بازجویی‌ها، منکر قتل‌های صورت گرفته به فرمان خود بود ولی مریدان او و اهالی روستاهای مختلف اعلام کردند: که بدون دستور آقا ما حتی جرات سربریدن یک بزغاله را نداریم چه برسد به اینکه سر آدمی را ببریم و این الهام آقا بود که به ما این جرئت را داد و از نقطه نظر به مقام ایشان ما این کار کرده و با دشمن آقا جهاد کردیم. (ر.ک: مجله خواندنیها، سال ۱۴، شماره ۹۴، صفحات: ۱۲ و ۱۳ و ۳۰)
