۶۳. ادعای غلام احمد قادیانی ۲
غلام احمد قادیانی که که در زمره مدعیان مهدویت و نبوت قرار دارد در سال ۱۸۸۶ با یکی از شخصیت های آیین هندو بحث کرد و کتابی را به زبان اردو به نام «سرمه چشم آریه» نگاشت. این مناظرات و کتاب ها او را مشهور کرد. از این زمان به بعد چرخش افکار غلام احمد به سمتی بود که بعدها باعث اختلافات زیادی بین قادیانیه و مسلمانان شد. وی در سال ۱۸۸۹ ادعا کرد که مجدد قرن چهاردهم بوده و به او الهام شده و از طرف خدا مامور است که از مردم بیعت بگیرد، سپس در سال ۱۸۹۱م کتابی را درباره عیسی به نام نزول المسیح نوشت و در آن کتاب ادعا کرد که عیسی بر صلیب نمرده، بلکه از فلسطین فرار کرده و به هند آمده است و در ۱۲۰ سالگی در سرینگر از دنیا رفته و قبری که امروز به نام بوذاسف در کشمیر معروف است، قبر عیسی است و عیسی به آسمان صعود نکرده، بازگشت دوباره ای ندارد و او (غلام احمد) مثیل (تجلی) مسیح است. در این زمان به غیر از این که خود را مسیح موعود معرفی کرد، خود را مهدی موعود مسلمانان نیز دانست و مردم را به سوی خود فراخواند.
وی در این دوره، کتب زیادی را در تایید ادعاهای خویش نوشت تا این که در سال ۱۹۰۲ اعلام کرد که خداوند او را نبی مرسل قرار داده، ولی نه نبی شریعت آور، بلکه او «نبی غیرحامل الشریعه»، «النبی الظلی و المتجسد»، است و در سال ۱۹۰۴ اعلام کرد که اواتار کریشنا است تا این که در سال ۱۹۰۸ در ۶۹ سالگی از دنیا رفت. (ر.ک: ما هی القادیانیه، ص ۲۱ – ۳۷)
