مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس مهدویت ۴۷ (فلسفه غیبت مهدی موعود علیه السلام ۷)

IMG_20160513_185946

  1. ۱. در درسهای قبل بیان شد که چنانچه در بسیاری روایات ذکر شده است یکی از حکمت های غیبت آن حضرت مساله «حفظ جان» است و او از مرگ خویش می ترسد. ممکن است سوال شود آیا این ترس برای او ناپسند نیست؟ چگونه است که امامی معصوم بر جان خود بترسد؟ توجه به درس قبل پاسخ این سوال را روشن می سازد چرا که در حقیقت ترس او از مرگ، ترس بر جان خویش نیست بلکه ترس از کشته شدن آخرین ذخیره الهی و در نتیجه مسدود شدن راه هدایت به روی بندگان خدا است. او فرزند همان امامی است که مرگ را از هر آنچه به ذهن ما می رسد شیرین تر می دانست و می فرمود: «به خدا قسم انس علی پسر ابی طالب به مرگ، از انس شیرخواره به سینه مادرش بیشتر است!» (نهج البلاغه، ص ۵۲) چگونه فرزندش بر مرگ بترسد؟! بنابراین در حقیقت ترس او از مرگ، ترس از مسدود شدن مسیر هدایت است.
  2. سوال دیگری که ممکن است مطرح شود این است که: به چه جهت خدای متعال جان او را از طریق «غائب شدن» محفوظ داشته است؟ آیا ممکن نبود با قدرت الهی گزندی به ایشان وارد نمی آمد و از طریق اعجاز جان او حفظ می گردید؟

برای پاسخ به این سوال باید توجه نمود که اگر جان آن حضرت از طریقی غیر طبیعی و معجزه وار حفظ می شد هرگز مردم «با اختیار خویش» گرد ایشان حلقه نمی زدند و او تبدیل به سلطان غیر قابل نفوذ و غیر قابل شکستی می شد که هر ظالم ستمگری در مقابل او مجبور به اظهار فروتنی و خواری می گردید، چنین چیزی هر چند ممکن است اما خدای حکیم چنانچه آن را در حق هیچ یک از فرستادگان خویش محقق نساخته است برای امام عصر علیه السلام نیز محقق نخواهد ساخت. زیرا خدای متعال از اساس در این دنیا بنای بر «هدایت اختیاری بشر» داشته است و دار این دنیا را دار اختیار قرار داده است به همین جهت است که ظالمان همواره در طول تاریخ به هر ظلمی دست زدند چرا که خدای متعال بنای سلب اختیار از ایشان و هدایت قهری و جبری آنها را ندارد. به راستی اگر هدایت جبری محقق شود چگونه بین صالحان و طالحان تفاوت ایجاد می شود؟ چگونه یزیدها خودنمائی می نمایند و حسین ها ظهور و بروز پیدا می کنند؟ چگونه صف شکر گذاران از کفر پیشگان جدا می گردد؟ و چگونه پیام این آیه بلند قرآنی به حقیقت مبدل می شود که می فرماید: «ما انسان را به راه هدایت نموده ایم و اوست که یا شکر گذار است و یا کفر پیشه» (انسان: ۳)

در درسهای بعد به حکمت های دیگری که در روایات بیان شده اند اشاره خواهیم نمود.

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.